جستجو
< همه موضوعات

گیاه چای

چاى سياه‏

شناخت گیاه چای

نام‏هاى ديگر:

چاى ختائى- چاى خطايى- شاى‏Tea -The

مشخصات:

درختچه ‏اى است از تيره گياهان نزديك به پنيرك و از خانواده‏Ternstroemiaceae ، كه ارتفاع آن تا دو متر و در خاكها و مناطق خيلى مناسب تا هفت متر و اگر به حالت وحشى برويد تا ارتفاع به ده متر نيز مى‏رسد. برگهاى آن هميشه‏ سبز و ناخزان به رنگ سبز تيره مايل به سياه، بيضى نوك ‏تيز كه با دمبرگ به ساقه چاى متصل مى‏شود. گلهاى آن كوچك، سفيد، اغلب منفرد ولى گاهى به طور گروهى با تعداد كم دو تا سه عدد در كنار برگها ظاهر مى‏شود. ميوه آن به رنگ خاكسترى و پوشينه داراى سه قسمت كه پس از رسيدن دانه‏ هاى آنكه يك تا دو عدد در داخل آن قرار دارد خارج مى‏شودند، دانه آن روغنى و به رنگ خرمائى است. چاى اولين‏ بار در كشور چين كشف شد.

برگ چاى سياه‏

طبيعت آن:

گرم و خشك است.

تركيب شيميايى:

مواد معدنى- مواد ازته- مواد ملون- ماده رنگين- املاح آلى و كانى- كلرورهاى قليائى- آلبومين نباتى- اگزالات دوپتاس- اوكسالات‏دوپتاس- روغن فرار- صمغ- موم- جوهر چاى- آمونياك- تئوبرومين- كوئرستين- گزانتين- هايپوكزانتين- اينوزيتول- نئوفيلين- پولى‏فنول- رايبوفلاوين- كلروفيل- كلرفيس- كافئين- كاروتن- كمپفرول- دكسترين- سولفاتها- فسفاتها- سلولز- اسانس- مس- تانن- تئين- سغّز- سيليس- پكتين- لگومين- آدنين- مانگانز- فلوئورايد- اكسيدازنئاز- پانتوتنيك‏اسيد- اكساليك‏اسيد- شيكيميك‏اسيد- نيكوتى‏نيك‏اسيد- اسكوربيك اسيد- ماليك‏اسيد- اسيد كرستيانيك- اسيد گاليك.

خواص درمانى:

1- دم‏كرده آن را بنوشيد. درخشان كننده چشم و درخشان كننده رنگ چهره است، جريان خون را تحريك مى‏كند و خون را صاف مى‏نمايد، صدا را صاف و سينه را نرم مى‏سازد و خفقان را درمان مى‏كند، نيروبخش و مقوى عضلات مى‏باشد، مقوى عمليات دماغى است و به فعاليت‏هاى مغزى و فكرى كمك مى‏نمايد، غم و غصه را برطرف مى‏سازد، درجه حرارت بدن را تنظيم مى‏كند، عطش كاذب را برطرف مى‏سازد، بند آمدن مكرر ادرار را درمان مى‏كند، ترشحات پوست را تحريك مى‏نمايد، استسقا و يرقان را درمان مى‏كند، آرام‏بخش است، سردرد را تسكين‏ مى‏دهد، مقوى نيروى جنسى در سردمزاجان است.

2- آن را همراه با چاى سفيد و چاى سبز و يك نخود زعفران بجوشانيد و آب آن را بنوشيد.

اسهال ساده و اسهال خونى را درمان مى‏كند و شكم را قبض مى‏نمايد.

3- آب دم‏كرده چاى محلول خوبى براى شستشوى چشم است و چشم را ضد عفونى مى‏كند و به درمان لك‏هاى سفيد چشم كمك مى‏كند.

4- تفاله دم‏كرده آن را بر مقعد ضماد كنيد. درد بواسير را تسكين مى‏دهد و آن را خشك مى‏كند.

تذكر:

كسانى كه زخم معده دارند بايد از خوردن آن پرهيز كنند، دندانها را لكه‏ دار و سياه مى‏كند، اثر روانى و اعتياد دارد، سبب ضعف سلولهاى كبد مى‏شود،

كسانى كه مبتلا به بيمارى عصبى يا قلبى يا نقرس يا سنگ كليه هستند بايد از مصرف آن پرهيز نمايند، سبب ضعف عمومى بدن مى‏شود، در گرم ‏مزاجان باعث پايين آمدن حرارت غريزى مى‏گردد، باعث ضعف دستگاه گوارش و سستى معده و كم شدن ترشحات معده مى‏گردد، مصرف زياد آن ايجاد يبوست مى‏كند و ايجاد سيست در پستان را در برخى زنها افزايش مى‏دهد و كم‏خونى ايجاد مى‏كند، انسان را مبتلا به ته‏ايسم مى‏كند يعنى نبض تند مى‏زند و مركز خواب را در هيپوتالاموس مغز از حالت طبيعى خارج مى‏كند.

گل چاى‏

تركيب شيميايى:

مواد شيميايى؛

آهن- منگنز- كافئين در آن وجود دارد.

خواص درمانى:

آب دم‏كرده آن را بنوشيد. براى درمان سوء هضم و اسهال و استسقا موقع پايين آمدن شكم مفيد است.

چاى سبز

مشخصات: چاى سبز و چاى سياه هر دو از برگهاى چاى تهيه مى‏شوند فقط از نظر رنگ و نوع روش تهيه با هم اختلاف دارند و رنگ خشك آن به رنگ سبز ماشى يا زيتونى مى‏باشد و به خاطر رنگ سبزش به اين نام گفته مى‏شود.

برگ چاى سبز

طبيعت آن:

گرم و خشك است.

تركيب شيميايى: 

انواع كاتچين- مواد رنگين (زرد- سبز) مواد معدنى- مواد ازته- سقز- انگم- سلولز- روغن- تانن- تئين.

خواص درمانى:

1- آن را با چاى سياه و چاى سفيد مساوى دم كنيد و بنوشيد. محرك است و اسهال را بند مى‏آورد.

2- دم‏كرده آن را بنوشيد. ويروسها و باكتريها را از بين مى‏برد، فعاليت عوامل سرطان ‏زا را خنثى مى‏كند، فشارخون و كلسترول زياد را كاهش مى‏دهد و رگهاى خونى را حمايت مى‏كند. ويروس آنفلوانزا و ويروس تبخال و ويروس پوليور را متوقف مى‏سازد.

چاى سفيد

خواص درمانى:

1- آن را با نعناى خشك به اندازه مساوى دم كنيد و بنوشيد. انواع اسهال را متوقف مى‏سازد.

2- دم‏كرده آن قلب را تقويت مى‏كند.

چاى كوهى‏

نام‏هاى ديگر:

هوفاريقون- هزارچشم- داذى رومى- گل راعى- قوريون- پرفرراتوم- علف چاى- سوراخ ‏سوراخ‏

Millepertuis- Millepertuis officinal- Millepertuis common- Herbr de la saint. jean- Hypericچ‏m- Hard

مشخصات:

گياهى است از خانواده‏Hypericaceae ، چندساله و علفى با برگهاى متقابل بيضى و كمى دراز، در پهنه برگها صدها نقطه شفاف غير حاجب ماورا كه شبيه سوراخ است ديده مى‏شود. گلهاى آن به رنگ سفيد يا زرد به صورت منفرد در قله ساقه به‏طور گروهى و مجتمع به صورت چترى در بالاى گياه در ماههاى ارديبهشت تا مهر ظاهر مى‏شوند، گلهاى آن كمى معطر و داراى بويى شبيه صمغ صنوبر است. ميوه آن به شكل كپسول است كه در داخل آن تخمها جاى گرفته ‏اند. اين گياه معمولا در اغلب مناطق دنيا در اراضى لخت و قسمتهاى روشن‏ شده و كم‏ درخت جنگلها و در خرابه‏ ها مى‏رويد، در ايران در دامنه‏ هاى البرز، كرج، جاده چالوس، قره‏داغ يا آذربايجان غربى، جنگل على‏ بولاغ، لاهيجان، طوالش، خراسان، غرب ايران، بروجرد، نهاوند، گرگان، گنبد قابوس، جنگل گلستان، دره هزار، دره تالار و ساير مناطق ديده مى‏شود.

تركيب شيميايى:

يك ماده رنگى قرزم به نام هايپريسين- يك ماده رنگى قهوه ‏اى مايل به قرمز- يك نوع گلوكوزيد به نام هايپرين- مواد پزودوهايپريسين- يك نوع تانن- چند آلكالرئيد- اسانس روغنى فرّار- روغن ثابت- كاروتنوئيد- كلرفيل- روتين- پرو- رزين- كولين- نيكوتى‏نيك‏اسيد.

ويتامين‏هاى‏A وC در آن وجود دارد.

برگ چاى كوهى‏

خواص درمانى:

1- ده تا چهل گرم از برگ و سرشاخه‏ هاى گلدار آن را در يك ليتر آب جوش دم كنيد و آب صاف‏ كرده آن را هر روز صبح و ظهر و شب بنوشيد. قابض و مدرّ و محلّل و قاعده ‏آور و ضد كرم معده و روده است، براى درمان ميگرن و سردردهاى عصبى و تأخير در عادت ماهيانه زنان جوان و آسم مرطوبى و صرع و هيسترى و تسكين اعصاب مفيد است.

2- اگر تا 40 روز، هر روز كمى از عصاره آن خورده شود. براى رفع درد ناحيه سرين، درمان سياتيك و نقرس مفيد است.

3- ضماد آن براى پاك كردن و التيام زخمها و جراحتهاى شديد و وخيم و سوختگى آتش مفيد است.

4- اگر گرد كوبيده آن پاشيده شود. براى پاك كردن زخمهاى متعفنه بسيار مؤثر است.

5- ماليدن شيره برگ تازه براى التيام زخمها و سوختگى‏ها و خراشها مفيد است.

گل چاى كوهى‏

طبيعت آن:

خيلى گرم و خشك است.

تركيب شيميايى:

يك ماده قرمزرنگ به نام هايپريسين- يك نوع گلوكوزيد به نام هايپرين- اسانس روغنى فرار- روتين- كوئرستين- تانن‏

خواص درمانى: روى هر غذا يك فنجان آب دم‏كرده آن را بنوشيد. محلل و خشك‏ كننده است، گرفتگى‏ها را باز مى‏كند، اخلاط و لزجى‏ها را از هم مى‏ پاشد، ضد افسردگى است، براى كزاز مفيد است، براى درمان ايدز مؤثر مى‏باشد، براى باز كردن گرفتگى‏هاى معده و كبد و ازدياد ترشح ادرار نافع است، مسهل صفرا و قاعده‏ آور است، براى رفع كمى اشتها و اسهال ساده و قولنج كبدى و كليوى و زردى و سنگ كليه و كم‏ خونى دختران جوان مفيد مى‏باشد، سيستم دفاعى بدن را تقويت مى‏كند، براى درمان ايدز مؤثر مى‏باشد.

روغن چاى كوهى‏

نام ديگر:St .John’s wort oil

طرز تهيه:

گل چاى كوهى يك واحد و روغن زيتون ده واحد را مخلوط در ظرفى بريزيد و به مدت دو ساعت روى آتش ملايم گذاشته و گاه‏گاهى آن را به هم بزنيد، بعد از روى آتش برداشته و يك شبانه ‏روز كنار بگذاريد سپس در پارچه ‏اى تميز بريزيد و با فشار آن روغن را صاف كرده و نگهداريد.

خواص درمانى:

ماليدن آن براى رفع تشنج مفيد است، براى آفتاب‏زدگى و روشن كردن پوست مؤثر مى‏باشد، براى ضد عفونى كردن زخمها و رفع جراحتها و ورمها نافع است، براى تسكين درد رماتيسم و لومباگو مفيد مى‏باشد.

تخم چاى كوهى‏

خواص درمانى:

هر روز دو گرم از آن را با عسل مخلوط كرده و بخوريد. براى درمان سياتيك بسيار نافع است.

چاى جاوه‏

نام‏هاى ديگر: چاى نمسه- چاى آلمانى‏The de java -Java tea

مشخصات:

برگ گياهى است از خانواده‏Labiatae ، درختچه‏اى دارد كه بلندى آن حدود يك متر است. برگهاى آن بزرگ و هر دو طرف آن پوشيده از كرك دندانه‏دار و معطر و بوى آن شبيه به چاى سياه است. گلهاى آن ابتدا سفيد و پس از چندى آبى‏رنگ مى‏شود. اين گياه بومى مناطق حارّه و آمريكا و استراليا است و در جاهاى مرطوب و كنار استخرها مى‏رويد.

تركيب شيميايى:

اسانس روغنى فرّار- املاح پتاسيم- يك گلوكوزيد- يك آلكالوئيد.

خواص درمانى:

دم‏كرده آن را بنوشيد. در موارد نزله مثانه و التهاب كليه يا نفرتيس و سنگ كليه يا نفرولى تيازيس و سنگ مثانه و تجمع اورين يا ادرار در كليه به علت انسداد مجارى مصرف مى‏شود،

تصلب شرائين يا ضخيم شدن و سفت شدن شريانها را برطرف مى‏سازد، براى درمان نقرس و رماتيسم و ديابت و سنگ كيسه صفرا مفيد است.

چاى عربى‏

نام‏هاى ديگر: قات- شادى العرب- چاى حبشه‏

Catha- The d’abyssains- Cathe comestible- Arabian tea plant

مشخصات:

برگ گياهى است از خانواده‏Celastraceae ، درختچه‏اى است كه برگهاى آن به ‏طور كلى در قسمت پايين ساقه متناوب ولى در قسمت بالاى شاخه ‏ها متقابل است. برگهاى آن ضخيم، صاف، بدون كرك، نوك‏تيز و بزرگ به طول حدود ده سانتيمتر و عرض حدود پنج سانتيمترند. اين گياه بومى عربستان و مناطق حاره آفريقا مى‏باشد و به ساير مناطق حاره وارد شده. در هند در بمبئى و سيلان و ميسور با موفقيت كاشته مى‏شود و تقريبا بومى شده است.

تركيب شيميايى:

27/ 0 درصد آلكالوئيددى. نور. ايزوافدرين كه سابقا كاتين ناميده مى‏شد- 15/ 0 درصد آلكالوئيدكاتى‏نين- حدود 32/ 0 درصد كاتيدين- ماده شبيه الاستيك- گلوكوزيدمانيتول- خاكستر- كمى اسانس‏

ويتامين‏C در چاى عربى وجود دارد.

خواص درمانى:

1- اگر در دهان جويده شود مخدّر و تحريك‏ كننده سيستم اعصاب مركزى است.

2- آب دم‏كرده آن را بنوشيد. قابض است، از خواب جلوگيرى مى‏كند، براى تسكين سرفه و آسم و ساير ناراحتى‏هاى سينه‏اى مفيد است.

تذكر:

سمى است و پس از خوردن موجب آثار معدى و روده ‏اى و موجب تسريع در ضربان قلب و تنفس مى‏شود و اگر زياد خورده شود اثر فلج‏ كننده عضلات دارد.

چاى جنگلى‏

نام ديگر آن گل خله‏

تركيب شيميايى:

مواد روغنى و تانن در آن وجود دارد.

خواص درمانى:

دم‏كرده آن 20 تا 30 گرم در يك ليتر آب براى جلوگيرى از اسهال معمولى و ديسانترى (اسهال خونى) و درمان تورم كليه ‏ها و مثانه و جلوگيرى از بى‏اختيار بودن ادرار مؤثر است، قابض و مقوى است، عفونت‏هاى مزمن را برطرف مى‏سازد، بى‏خوابى را برطرف مى‏نمايد و براى درمان مرض قند مصرف مى‏شود.

 

منابع و مواخذ

 

Previous گیاه چاودار
Next گیاه چندل
یک پاسخ بنویسید
فهرست موضوعی مقاله