عشبه‏

نام‏هاى ديگر:

عشبه مغربيه- عشبة النار- ظيّان‏

Smilax- Salsepareille- Smilax Salsaparilla.

مشخصات:

گياهى است از خانواده‏Liliaceae ، كه گونه ‏هاى متنوع و مختلفى دارد. ريشه آن دراز و ناهموار و گره‏ دار است و رنگ آن خاكسترى تا قهوه‏ اى يا سياه و به شكل استوانه در ابعاد مداد و قابل انعطاف كه در سطح و در پوست آن شيارها و چروكهايى ديده مى‏شود، مغز آن سفيد مى‏باشد.

خواص درمانى:

1- تا يك هفته هر روز 5 گرم از نرم‏شده خشك آن را با نبات بخوريد. رقيق‏ كننده و تصفيه ‏كننده خون و معرّق و مدرّ است، براى اكثر بيمارى‏هاى سرد نافع است، براى رفع درد مفاصل مزمن مفيد مى‏باشد.

2- مزمزه آن با سركه انگور براى تسكين درد دندان سرد نافع است.

3- آن را مثل غبار نرم بساييد و با گلاب مخلوط نموده ضماد كنيد. براى درمان فلج و تسكين دردهاى مفاصل و سياتيك و تحليل ورمها مفيد است.

4- شياف نرم‏كرده آن در مهبل باعث سقط جنين مى‏گردد.

ريشه عشبه‏

خواص درمانى:

1- خوردن 2 گرم از كوبيده آن مسهل قوى بلغم و سودا است.

2- پانزده گرم از خردشده آن در 450 گرم آب جوش بخيسانيد تا آب آن به نصف برسد، بعد آن را صاف و با شكر شيرين نموده و در طول روز به مرور بنوشيد. فلج و سستى اعضا، تنگى‏نفس، سرفه كهنه، درد مفاصل، نقرس، سياتيك، ورمها، جذام و بيمارى آتشك يا سفيليس يا شانكر خفيف را درمان مى‏كند.

3- اگر دو گرم از آن را نرم بساييد و با آب دم‏كرده گل پنيرك مخلوط نموده و بخوريد قى‏آور است.

4- ضماد آن براى درمان زخمها و جراحت‏هاى بد نافع است.

تذكر:

براى جوانان و گرم‏ مزاجان مضرّ است، در فصل گرما و براى بيماريهاى گرم نظير تبهاى گرم و صفراوى و خونى و سرخك و آبله و امثال آن نبايد مصرف شود، اسراف در خوردن بيش از حدّ مجاز آن خطرناك است و خوردن پنج گرم از آن بقدرى قى و دل ‏پيچه همراه دارد كه ممكن است منجر به‏ هلاكت شود. مصرف آن بايد با نظر پزشك انجام گيرد، ضماد طولانى آن پوست را مى‏سوزاند و ايجاد زخم مى‏نمايد.

منابع و مواخذ