جستجو
< همه موضوعات

گیاه شوکران کبیر

شوكران كبير

شناخت گیاه شوکران کبیر

نام‏هاى ديگر:

شوكران- حفوظه- شيكران- سيكران- دورس‏تفتى- بيخ‏كوهى- بيخ‏تفتى- باريقون- قونيون- جقوطه- شوكران آتنى- شوكران سقراط

Grande Cigue- Cigue tachetee- Gigue de Socrate- Conium- Hemlock

مشخصات:

گياهى است از خانواده‏Umbelliferae ، علفى و دوساله كه بلندى آن به يك متر مى‏رسد و گاهى از يك متر هم تجاوز مى‏كند. ساقه آن استوانه‏اى توخالى و قوى با شاخه‏هاى منشعب، در قسمت فوقانى ساقه و اغلب در قسمتهايى از ساقه بخصوص زير چتر گلها لكه‏هاى ارغوانى بنفش ديده مى‏شود. برگهاى آن متناوب و در بعضى قسمتهاى ساقه متقابل و به رنگ سبز تيره با بريدگى زياد و كمى شبيه برگ جعفرى ولى با رنگ سبز تيره‏تر از آن با يك بوى قوى سمّ و اگر آن را لاى انگشتان بمالند بوى آن خيلى بيشتر مى‏شود. گلهاى سفيد به صورت گروهى مانند چتر در رأس ساقه گل‏دهنده ظاهر مى‏شوند. ميوه آن گرد و خيلى كوچك و داراى تعدادى برجستگى با سطح خارجى ناصاف است.

تمام اعضاى اين گياه سمىّ است. اين گياه در اراضى سنگلاخ و متروكه و مرطوب مى‏رويد و گلهاى آن در ماه تير و مرداد سال دوم ظاهر مى‏شود. اين گياه در اروپا و آسيا و در ايران در مناطق شمال و جنوب و در ساير مناطق مانند فارس و خراسان مى‏رويد، در شمال ايران در دامنه‏هاى سنگى پوشيده از درختان سروكوهى تا ارتفاعات 2000 متر و بالاتر ديده شده است.

طبيعت آن: خيلى سرد و خيلى خشك است.

تركيب شيميايى:

اسانس- روغن ثابت- آلكالوئيدهاى دى. كونى‏ئين كه سابقا آن را سيكوتين يا كونى‏سين مى‏ناميدند و گاما. كونى‏سئين و كونيدرين و ان. متيل‏كونى‏ئين و هسپريدين‏

خواص درمانى:

1- اگر 2 گرم از عصاره آبى آن را بطور معمول يا به صورت قرص درآوريد و مصرف كنيد و يا ده تا سى قطره از عصاره الكلى آن را داخل يك پوسيون كنيد و بخوريد. مسكّن درد و آرام‏بخش است، ضدّ اسپاسم و هارى و كزاز مى‏باشد، به‏ عنوان ترياق يا ضدّ سمّ در ارقام شوكران

مسموميت‏هاى ناشى از استريكنين به كار مى‏رود، در اقسام تومورهاى خنازيرى نتايج خوبى مى‏دهد، براى كنترل آسم و سياه‏سرفه و تسكين سرفه‏ هاى شديد و بيشتر اختلالات عصبى سودمند است، براى رفع سل ريه نافع است.

2- در استعمال خارجى براى معالجه ناراحتى‏هاى جلدى و گرفتگى‏هاى غدد و درمان اقسام سرطان مصرف مى‏شود.

تذكر:

گياه شوكران كبير خيلى مخدّر و مسكر است و اگر بيش از حد مجاز مصرف شود باعث تهوع و سردرد و سرگيجه مى‏شود. ابتدا عضلات ارادى را فلج مى‏كند بعد عضلات تنفسى سينه و در آخر عضلات ديافراگم فلج مى‏شود و حالت اختناق عارض شده و موجب مرگ مى‏گردد لذا حتما بايد با نظر پزشك و تجويز او مصرف شود.

دانه شوكران كبير

خواص درمانى:

خوشه دانه بسته آن را قبل از آنكه تخم آن كامل و خشك شود بكوبيد و عصاره آن را گرفته و در آفتاب خشك كنيد و پشت چشم ضماد نماييد. براى تسكين دردهاى چشم خيلى مفيد است و اگر بر پستان دختران گذارده شود. مانع بزرگ شدن بيش از حد متعارف پستان مى‏گردد و اگر بر بيضه پسران يا كشاله ران پسران گذارده شود مانع احتلام و مانع نعوظهاى دردناك شديد مى‏شود و اگر بر قضيب گذارده شود نيروى جنسى را ضعيف مى‏كند و مانع بزرگ شدن بيش از حد متعارف قضيب مى‏گردد، اگر بر زهار يا هر عضوى كه بخواهيد مو بر آن نرويد ضماد كنيد مانع رويش مو در آن قسمت مى‏شود، اگر ضماد آن را بر شكم بگذاريد اسهال را قطع مى‏كند و بر روى هر عضوى بگذاريد مانع خونريزى آن مى‏شود، اگر ضماد يا عصاره آن را روى پيشانى بماليد خونروى از بينى را قطع مى‏كند.

ميوه شوكران آبى‏

نام‏هاى ديگر:

شوكران الماء- فلاندرى- باديان آبى- رازيانه آبى- قاتل الفرس.

Phellandrie- Fenouillet- Fenouil d’eau- Drop Wort Cigue d’eau- Water Hemlock- Horse bane

مشخصات:

ميوه گياهى است از خانواده‏Umbelliferae ، چندساله و علفى. ساقه آن استوانه‏اى و توخالى و مخطط به بلندى تا دو متر است. برگهاى آن سبز تيره با بريدگى زياد و خيلى ظريف مى‏باشد. گل‏هاى آن سفيد در گروه ‏هاى كوچك مجتمع به صورت چتر در انتهاى ساقه گل ‏دهنده ظاهر مى‏شوند. بيخ يا سوش زيرزمينى گياه متورم و سفيدرنگ و پوشيده از ريشه‏ هاى دراز و ميوه‏ تخم‏ مرغى است. اين گياه در اراضى مردابى و آبهاى راكد و كنار نهرها خوب رشد مى‏كند. در اروپا و آسيا مى‏رويد، در ايران در شمال بين رشت و لاهيجان در مردابها و كنار آب بندها به‏ طور خودرو مى‏رويد.

تركيب شيميايى:

مواد چرب و مانان- اسانسى داراى فلاندرن- ماده فلاندرين- رزين- صمغ.

خواص درمانى:

1- پنج تا ده گرم از آن را در يك ليتر آب جوش دم كنيد بعد آب صاف‏كرده آن را شش قسمت نموده و هر چهار ساعت يك قسمت از آن را بنوشيد كه در عرض بيست و چهار ساعت آن مقدار تمام شود. اشتهاآور است، معرّق و مدرّ و قاعده‏ آور مى‏باشد، براى درمان برونشيت‏هاى مزمن و سياه‏ سرفه و تسكين سرفه‏ هاى مسلولين و درمان سل و آسم اثر محسوس دارد.

2- يك تا دو گرم كوبيده آن را در مقدار كافى شربت ساده بريزيد و صبح و عصر بياشاميد و به‏ طور منظّم هر روز تا بهبودى كامل ادامه دهيد. براى درمان نزله ‏ها و زكامهاى مزمن و برونشيت و سل مفيد است و اگر براى درمان سل مصرف شود پس از هشت روز مسلول احساس بهبودى مى‏كند. در اين حالت مشاهده مى‏شود كه اخلاط سينه بيمار كم‏شده و خروج آن آسان مى‏گردد، تب بيمار كاهش يافته و يا به كلى قطع مى‏شود، اشتهايش نيز برگشته و خواب او برقرار مى‏شود.

منابع و مواخذ

Previous گیاه شولموگرا
Next گیاه جوزار قم
یک پاسخ بنویسید
فهرست موضوعی مقاله