سك ‏بينج‏

نام‏هاى ديگر:

سك بينه- صاغافايون- صاغافيون.Sagapenum

مشخصات:

سك‏بينج صمغى است كه از گياهى از خانواده‏Umbelliferae ، گرفته مى‏شود. گياه آن‏ چندساله به بلندى 2- 1 متر با ساقه صخيم استوانه ‏اى و برگهاى پهن با بريدگى‏هاى عميق كه برگ را به قطعاتى با تقسيمات نوك‏ تيز تقسيم مى‏كند و دندانه‏ دار است. گلهاى آن زردرنگ و مجتمع چترى كه در انتهاى ساقه قرار دارند. ميوه آن تخم ‏مرغى كوچك به ابعاد 8 و 5 ميلى‏متر مى‏باشد. اين گياه بومى ايران است و در دامنه‏ هاى البرز و مناطق كوهستانى شمال ايران شناسايى شده است و در لرستان و كوه‏هاى چهارمحال وجود دارد. براى گرفتن صمغ، ساقه گياه نزديك برگ را شكاف مى‏دهند، شيره آن خارج مى‏شود و در مجاورت هوا سفت مى‏شود. رنگ خارجى اين صمغ سرخ يا زرد و داخل آن سفيد و بوى آن تند شبيه بوى سير و يا انغوزه، است. طعم آن كمى ترش و تلخ است.

طبيعت آن: خشك و گرم است.

خواص درمانى:

1- اگر هر روز كمى از آن خورده شود گرم‏ كننده و ضدّ برودت و سردى است و براى بيمارى‏هاى ناشى از برودتهاى بلغمى و رفع سردى آنها و همچنين براى سردردها و فلجها و صرع ناشى از سردى كه حس و حركت زايل‏ شده باشد بسيار مفيد است، گازها و بادها را تحليل مى‏برد، مسهل زردآب و بلغم غليظ و لزج مى‏باشد و از زواياى بدن و مفاصل كه اخلاط چسبيده‏ اند را كنده و خارج مى‏سازد، سنگ كليه و مثانه را خارج مى‏كند، مدرّ و قاعده‏ آور است، تسكين‏ دهنده درد سينه و دردهاى مفاصل و نقرس است، كشنده انواع كرم‏هاى معده است.

2- اگر هربار 3- 5/ 0 گرم از آن با عسل مخلوط و خورده شود. براى تقويت نيروى جنسى مفيد است، براى رفع عوارض ناراحتى‏هاى مسهل‏ها مانند ترياق اثر نيكو دارد.

3- اگر چهار شب هر شب موقع خواب شش نخود از آن را بخوريد. ورم كليه را درمان مى‏كند.

4- اگر هر شب موقع خواب به اندازه سه نخود از آن را مثل قرص بخوريد و دوازده شب ادامه دهيد.

زخم معده را درمان مى‏كند.

5- ضماد آن با سركه براى بيرون كشيدن خاركه به بدن فرورفته باشد نافع است.

منابع و مواخذ