جستجو
< همه موضوعات

گیاه خلّر

خلّر

شناخت گیاه خلر

نام‏هاى ديگر:

جليان- بسله- ململى- جلبان- جلبان ابيض- جلبان اسود- مشيوء- ملك- كلول- كسارى-

Pois carre- Pois de brebis- Gesse blanche- Chickling vetch- Grass pea- Bitter vetch- Mattar pea-

مشخصات:

گياهى است از خانواده‏Legumimosae ، علفى و پيچك‏دار به درازاى يك ذرع.

برگ‏هاى آن داراى دو برگچه باريك و دراز و نوك ‏تيز است. گل‏هاى آن به رنگ سبز مايل به سفيد و زرد و مايل به قرمز است كه زنبورهاى عسل به آن علاقه فراوان دارند. ميوه‏ اش به شكل غلاف شبيه غلاف باقلا و سفيد و در پنج قسم كه دانه‏ هاى خلّر در آن قرار دارند، دانه ‏ها به ابعاد هفت تا دوازده در پنج تا نه ميلى‏متر شبيه نخود صاف مى‏باشد. اين گياه در هند در درّه پنجاب و اوتار پاراداش انتشار دارد، در ايران در فارس، كرمان، كوه هراز، كوه نصر، در مكران، ايرانشهر، اصفهان، تهران، خرم ‏آبد، آذربايجان، مشكين ‏شهر و كرمانشاه در بيستون مى‏رويد و كاشته مى‏شود، همچنين در افغانستان نيز به ‏طور خودرو مى‏رويد و هم كاشته مى‏شود.

طبيعت آن سرد و خشك است.

تركيبات شيميايى:

فيتيك‏اسيد- اسيد آمينه- بتائين- كولين- لاتيرين- 2 درصد مواد چربى- 30 درصد مواد نشاسته‏اى- 3 درصد مواد قندى.

خواص درمانى:

آب پخته آن را با عسل شيرين كنيد و بخوريد، براى تسكين سرفه و تصفيه ريه و درد

سينه و تليين آن مفيد است، براى تحليل اخلاط فاسد و دفع فضولات غليظ از امعاء مؤثر است، ترشح شير و ادرار را زياد مى‏كند، قاعده ‏آور است.

تذكر: 

مضر اعصاب است و ايجاد سردرد مى‏كند.

روغن دانه آن مسهل خيلى قوى است و مسموميتى به نام لاتيريسم ايجاد مى‏كند و موجب فلج اعضاى اسافل بدن و عدم انقباض ماهيچه‏ ها همراه با درد شديد مى‏شود به‏ طورى كه حركت كردن مشكل شده و موجب كمردرد و خروج غير ارادى ادرار مى‏شود و خطرناك است.

 

منابع و مواخذ

Previous گیاه خارخاسک
Next گیاه خله شیطانی
یک پاسخ بنویسید
فهرست موضوعی مقاله