گیاه آویشن برای درمان عفونتهای ریوی

گیاه آویشن گياهى است از خانواده‏labiatae ياmenthaceae ، علفى و پايا و چندساله كه شبيه صعتر و پونه كوهى است.

نام‏هاى ديگر گیاه آویشن:

آويشن شيرازى- آويشن وحشى- آويشم- آويشه- اوشن- افشن- آسن- آسن بويه- آس بويه- آذربه- اريگانا- اشمه كوهى- علف كبك-

كليك اوتى- ككليك اوتى- كهليك اوتى- كاكله اوتى- آذرروبه- سه‏سنبل- سى سنبل- سيسنبر- سوسنبر- صعتر الحمير- صعتر الحمار-

صعتر- سيتر- زروه- بوبه- غام- حاشا- حاشابرى- نمام- نمام ‏الملك- نعنا فلفلى- مرزنجوش آفريقايى.

Thymus. sespyllum- serpolet- wild. thyme- batard- thym. rouge- serpollet- Thym. Sevrpolet- Thyme- thym- Thym batard.

مشخصات گیاه آویشن:

گیاه آویشن داراى ساقه‏ هاى هوائى متعدد و پرپشت و كوتاه و خزنده و در قسمت قاعده چوبى به رنگ قهوه ‏اى و در قسمت فوقانى ساقه سبز و نرم مى‏باشد و بلندى ساقه 20 تا 50 سانتيمتر و داراى ريشه‏اى با الياف چوبى مى‏باشد.

ساقه زيرزمينى گیاه آویشن كمى چوبى. برگ‏هاى آن به رنگ سبز خاكسترى و به شكل بيضى خيلى كوچك و در اغلب گونه‏ ها كرك‏دار و در گونه وحشى آن بى‏كرك است،

به طول متوسط 6 و عرض متوسط 2 ميلى‏متر. گل‏هاى آن كوچك و خوشه‏اى، به رنگ سفيد مايل به بنفش و سرخ مى‏باشد كه تا تيرماه و يا مرداد تمام مى‏شود. تخم آن ريز و كوچكتر از تخم خردل و تمام اعضاء اين گياه معطر است.

محل رویش گیاه آویشن:

گونه ‏هاى مختلفى از گیاه آویشن در مناطق مختلف ايران از جمله در ارتفاعات منجيل، اراك، كردستان، كرمانشاه، دامنه ‏هاى جنوبى البرز، آزاد بر طالقان، توچال، دره كرج، آذربايجان، كرمان، شاهوار كوه در ارتفاعات 3700- 2900 متر، اورامان كردستان، رودبار، نور، كجور، دره چهل دختر گرگان شناسايى شده است.

ظبیعت گیاه آویشن:

طبيعتى بسيار گرم و خشك دارد.

تركيب شيميايى گیاه آویشن:

اسانس روغنى فرّار به نام سرپوله- ترپن‏الكل- ايزومر آن‏اورسوليك اسيد- اولئانوليك اسيد- پينن- ال پينن- دى‏ال‏پينن- سيمن- پى‏سيمن- تيمول- پاراتيمول- ترپن- بورنيل‏آستات- لينالول- بورنئول- كارواكرول-

خواص درمانى گیاه آویشن:

1- تازه آن را به صورت سبزى با غذا بخوريد. بسيار مفيد است، معده را تقويت مى‏كند، براى تقويت ديد چشم نافع است.

2- خوردن 10 گرم كوبيده آن مخلوط با عسل و آب گرم براى درمان فلج و لقوه و رفع فراموشى، درمان صرع، تقويت كليه و قوه باه مفيد است.

3- پانزده تا بيست و پنج گرم خشك آن را در يك ليتر آب جوش دم كنيد و هر روز پنج تا شش فنجان آن را به تدريج بنوشيد.

عفونت‏هاى ريوى، سرفه‏ هاى پى ‏درپى، سياه‏ سرفه، آسم يا تنگى نفس، سرماخوردگى و برونشيت و زكام، آنژين، سردردى كه از اعصاب يا از سوءهاضمه باشد و سردرد نيمه سر شديد يا ميگرن را درمان مى‏كند، لكنت زبان را برطرف مى‏سازد،

سوء هضم و سنگينى معده و تخمه و دل‏ درد و ورم امعاء را برطرف مى‏سازد، بادشكن است، بيمارى‏هاى پوستى، درد اعصاب، تشنجات عصبى يا پرش موضعى و اختلالات كبدى، اسهال و ترشحات چركى ادرار و حيض را درمان مى‏كند،

براى درمان سكسكه، قطره ‏قطره ادرار كردن، خورد كردن سنگ مثانه و تسكين درد رحم مفيد است، قابض و مقوى است، قلب را تقويت مى‏كند و فرح ‏افزا است و هوش و قوه ادراك را زياد مى‏كند، مدر بول و حيض و عرق و شير مى‏باشد، بازكننده گرفتگى‏هاى روده ‏ها است،

براى تحليل آماس و خون منجمد شده در اثر سموم نباتى يا حيوانى مفيد است، ضد قارچ و انگل بوده و خارج شدن جنين و مشيمه را تسهيل مى‏كند و براى درمان كچلى مفيد است.

براى رفع تبخال، رفع دلهره و تسكين درد سياتيك مفيد است.

4- بيست تا سى گرم ساقه‏ هاى گلدار آن را در يك ليتر آب جوش دوازده دقيقه دم‏كرده و آب آن را صاف و شيرين سازيد و روزى چهار تا پنج فنجان از آن را به نوبت بنوشيد. خستگى را برطرف مى‏كند و اگر بعد از غذاهاى روزانه بنوشيد بى ‏اشتهايى پس از بيمارى و نقاهت را برطرف مى‏سازد و اگر يك فنجان آن را قبل از خواب بنوشيد بى‏خوابى شما را درمان مى‏كند.

5- آن را در شراب بخيسانيد و بخوريد. از استفراغ جلوگيرى مى‏كند.

6- آن را در دهان بجويد. بوى بد دهان را مرتفع مى‏سازد.

7- ده گرم از آن را كه از سرسبزى چيده‏ ايد به مدت سه هفته در نيم ليتر الكل بخيسانيد بعد به اندازه نصف آن آب اضافه كنيد و هر روز با آن الكل قرقره نماييد و هر روز سه بار قرقره را ادامه دهيد، ورم لوزه ‏تين را درمان مى‏كند و ديگر احتياج به عمل ندارد.

8- بيماران مبتلا به رماتيسم مى‏توانند 500 گرم از آن را در كيسه‏ اى بريزند و در مقدارى آب انداخته و پانزده دقيقه بجوشانند، بعد آب آن را در يك وان پر از آب با درجه حرارت 35 تا 40 قرار داده و 20 دقيقه در آن وان استراحت كنند. بعد بلافاصله خود را خشك كرده و لباس‏هاى گرم بپوشند و از حمام خارج شده و در رختخواب بخوابند و روى خود را هم گرم بپوشانند تا خوب عرق كنند، اين عمل براى آنان شفابخش است.

9- آن را بجوشانيد و با آبش موضع درد را كمپرس كنيد. رگ ‏به ‏رگ ‏شدگى عضو و پيچيدگى عضلات را درمان مى‏كند.

10- پنجاه گرم ساقه گلدار آن را در يك ليتر آب جوش دوازده دقيقه دم كنيد و روزى سه بار پارچه يا پنبه‏ اى را در آن فروكرده و بر تبخال بماليد، آن را درمان مى‏كند.

11- برگ‏هاى تازه آن را خورد كنيد و بدون آب در ظرفى سربسته آن را بپزيد بعد پخته آن را در گاز يا پارچه ‏اى تميز بپيچيد و تا گرم است روى عضو ببنديد. براى درمان بيمارى‏هاى بلغمى و درد سينه مفيد است و درد گردن و درد مفاصل را تسكين مى‏دهد.

12- آب جوشانده غليظ آن را به سر بماليد. رشك و شپش سر را نابود مى‏سازد، پياز مو را تقويت كرده و ريزش آن را قطع مى‏سازد.

13- شياف آن براى خشو كردن رحم مؤثر است.

تذكر: مصرف زياد آن عضله قلب را تضعيف مى‏كند، صداى گوش ايجاد مى‏كند، ايجاد سرگيجه مى‏نمايد.

خواص درمانى گل‏هاى آويشن‏:

بيست تا سى گرم از آن را در يك ليتر آب جوش دم كنيد، بعد آب آن را صاف نموده و بنوشيد.

نيروبخش، خلط آور، قاعده ‏آور، ضد درد، ضد تشنج و به طور خفيف عرق ‏آور است،

معده را تقويت مى‏كند، نفخ شكم و سوءهاضمه را معالجه مى‏نمايد،

اگر كسى مبتلا به اسهال يا اختلالات روده باشد عوارض آن را برطرف مى‏سازد.

منابع و مواخذ