پسته درمان سردی کبد

 پسته، درختى است دو پايه كه به حالت خودرو در سوريه و افغانستان مى‏رويد و بعلاوه در برخى نقاط مديترانه و ايران پرورش مى‏ يابد.

 نام های دیگر پسته:

فارسى و اردو: پسته. عربى: فستق. سريانى: بستقى. يونانى: بستاقيا، فستاقيون.

سانسكرت: نكوچك، چاروپهل، سكوچ، جل گوجك، پست، مكولك و دنتى پهل و غيره.

انگليسى:pistachid nut لاتينى:pistachia vera narboneusis .

پسته: معرب آن فستق و به سريانى بستقى و به يونانى بستاقيا و به فرنگى بسباكه و به هندى پسته گويند و آن بستانى و كوهى مى‏باشد و مراد از مطلق آن بستانى مى‏باشد.

فرانسه:pistachier d, alep, pistachier franc, p. cultive, pistachier vrai

انگليسى:pistahio tree ,pistachionut tree

آلمانى:pistazienbaum ,pistacie

ايتاليايى:verede, pistacchio d, aleppo, pistacchio comune

فارسى: درخت پسته. عربى: فستق.fustuq

مشخصات درخت پسته:

ارتفاع درخت پسته در مناطق گرمسير حدود 10 متر بالغ مى‏گردد ولى در نواحى معتدل به ارتفاع كمتر يا به صورت درختچه در مى‏آيد. ميوه آن سفت، تقريبا خشك و به طور متوسط به بزرگى يك زيتون است.

مغز پسته طعم مطبوع و ملايم دارد و پوشيده از يك قشر خيلى نازك جدا شدنى و به رنگ قرمز است.

 برگهاى درخت پسته متناوب بى كرك مركب از 2 يا 3 زوج برگچه نوك تيز با يك برگچه انتهائى است.

گل نر پسته فاقد گلبرگ ولى داراى كاسه‏اى مركب از 5 پرچم با ميله‏ هاى كوتاه است

كاسه گل در گل ماده از 3 يا 4 و 5 قسم تشكيل مى‏يابد كه بر روى مادگى متكى مى‏باشند ميوه آن شفت تقريبا خشك و بطور متوسط به بزرگى يك زيتون است

مغز پسته طعم مطبوع و ملايم دارد و پوشيده از يك قشر خيلى نازك جدا شدنى و به رنگ قرمز است روغن پسته رنگ زرد طلائى يا زرد مايل به سبز دارد و داراى 20% از اسيدهاى چرب مختلف است.

مغز پسته علاوه برآن كه به صورت خام يا بو داده مورد توجه مردم است، در دارو سازى نيز در گذشته از آن استفاده مى‏شده است. در استعمال خارج مى‏تواند به مصارفى شبيه روغن بادام شيرين برسد.

محل رويش:

درخت پسته در نواحى مختلف ايران مانند دامغان، قزوين، خراسان، رفسنجان، اردستان و غيره پرورش مى‏يابد. استخراج ترى ترپن از رزين‏pistacia veral . كه‏ استفاده از آن به عنوان ماده اوليه براى تركيبات استروئيدى ميسر است.

مزاج پسته:

مزاج پسته گرم و تر در دوم يا گرم و خشك در دوم است.

ترکیبات شیمیایی پسته:

پسته از ميوه ‏هاى خشك است و حداكثر هشت درصد آن را آب تشكيل مى‏دهد و ساير تركيبات پسته به طور تقريب به شرح زير است:

املاح معدنى 70/ 1%، مواد ازت‏دار: 5/ 17%، چربى: 52%، هيدرات دوكربن: 22%.

آنچه كه پسته را واجد ارزش حياتى مى‏كند مواد معدنى آن است. مواد مزبور كه هر يك از آنها به نوبه خود در فعاليت سلولز و متابوليسم بدن نقشى قابل توجه و ارزنده دارد.

در هر كيلوگرم پسته قريب به 60/ 3 گرم فسفر وجود دارد كه فسفر براى ساختمان سلولهاى مغزى فوق ‏العاده مورد نياز است و در مورد نيروى توالد و تناسل نقش موثر و ارزنده‏ اى دارد و همچنين يك كيلو گرم پسته محتوى 90/ 0 گرم كلسيم است كه در ساختمان استخوان، خون و عضلات ما مقامى والا دارد.

مقدار آهن موجود در پسته قابل ملاحظه است و وجود آهن براى تمام سلولهاى بدن لازم و جهت ادامه حيات و ساختمان هموگلوبين (گلبول قرمز خون داراى ارزشى انكار ناپذير است كه مسلم مى‏گردد پسته در به وجود آوردن گلبول قرمز نقشى ارزنده دارد.

پسته به اعتبار هر يكصد گرم مغز پسته خشك 6 گرم آب، 626 كالرى انرژى، 20 گرم پروتئين، 54 گرم روغن 5/ 15 گرم گلوسيد 9/ 1 گرم سلولز 14 ميلى‏گرم آهن و 100 واحد ويتامين آ، 8/ 0 ميلى‏گرم ويتامين ب 1 و مقدارى از ساير ويتامين‏هاى گروه ب دارد.

پسته داراى مقدار زيادى آهن است و اين كه از قديم آن را براى رفع كم خونى توصيه مى‏كردند حرف درستى بوده است بخصوص كه علاوه بر آهن مقدار قابل توجهى نيز پروتئين مرغوب دارد و تقريبا 2/ 1 گرم در صد گرم آن نيز مس است كه براى خون‏سازى محرك بحساب مى‏ آيد انواع پسته‏ هاى وحشى در ايران وجود دارد كه محصول بعضى از آنها را پس از پيوند زدن با انواع مرغوب به صورت مرغوبى در آورده اند اما انواع خيلى ريزى مثلا كسور در بلوچستان وجود دارد كه گاهى خوردن آنها كه با پوست سخت و خارجى صورت مى‏گيرد سبب سرگيجه مى‏گردد كه شايد با كهنگى روغن آنها ارتباط داشته باشد.

خواص درمانی پسته:

پسته مقوى مغز و ذهن و خوشبو كننده بوى دهان و نافع امراض سينه و ريه و سرفه است.

 مقوى معده و دهانه معده است. بخصوص اگر با جفت آن يعنى پوست بالاى مغز بخورند و زياد كننده‏ منى و رافع لاغرى كليه و يرقان و طحال و سموم است.

گويند خوراك پسته با شكر مصلح هواى وبائى است.

پوست سبز بيرون آن سرد و خشك در دوم است و جويدن آن مقوى دندان و لثه و خوشبو كننده دهان و رافع زخم دهان و مقوى دل و معده و روده است.

شريف گفته:

چون پوست بيرون پسته را خيسانيده بنوشند تسكين عطش و منع قى و حبس اسهال نمايد. روغن پسته گرم و معتدل در رطوبت و خشكى و نافع درد جگر ناشى از رطوبت و درد كليه و گزيدگى عقرب است. مضر معده مى ‏باشد و مصلحش مصطكى است. مغز پسته خصوصا بدون پوست آن براى معده ضرر دارد و مصلح آن زرد آلو و بدلش به وزن آن مغز بادام و مغز حبه الخضراست.

به قول اطباى هند مغز پسته شيرين و گرم و چرب و درشت، چاق كننده و پاك كننده خون و دافع فساد باد و بلغم و ديرهضم است.

شيخ مى ‏فرمايد:

مزاج پسته در آخر دوم گرم است و رطوبتى هم دارد. با معده سازگار است تلخى و خوشبويى آن بند آمده هاى كبد را باز كند. پسته از دل بهم آمدن و برگشتن معده جلوگيرى كند و دهانه معده را تقويت نمايد. نه قابض است نه ملين. پسته پادزهر نيش حشرات موذى است.

پسته گرم و خشك است در دو درجه، پوست نخستين آن قى را نافع است و پوست ميانه آن ورم معده را كه از رطوبت باشد سودمند است.

 با شيرين بيان و مصطكى و گل سرخ و كتيرا داروى مفيد ورم و زخم معده و روده ‏ها است.

مغزآن علاوه بر آنكه به علت دارا بودن مواد غذايى فراوان مورد توجه مردم است و به صورت خام يا بوداده مصرف مى‏گردد در دارو سازى نيز سابقا به مصرف تهيه امولسيونى مى‏رسيده كه در فرمول‏looch vert وارد مى‏شده است.

در استعمال خارجى مى‏تواند به مصارفى شبيه روغن بادام شيرين برسد.

پسته با بادام شيرين، بهمن سفيد و نيز بهمن سرخ و ثعلب مصرى و مصطكى، صمغ كتيرا، صمغ عربى، مغز گردو، تخم شلغم، تخم هويج در عسل مربا درست كرده براى قوت مخصوص براى غليظ كردن منى زياد مفيد است.

فارسى اين ميوه پسته است اعراب آن را معرب كرده فستق گويند و فرنگى‏ها پيستاش خطاب مى‏كنند.

مغز ميوه پسته زياد كننده و مقوى شهوت است وجهت تقويت ذهن و حافظه تجويز مى‏شود. درمان سرفه، مقوى قلب و ضد خفقان است.

برعكس ساير آجيل‏ها در معده توليد تخمه نمى‏كند بلكه از پيچش معده جلوگيرى كرده و سردى كبد را معالجه مى‏كند گرفتگى كبد و كيسه صفرا را باز مى‏كند و در حقيقت كبد را زهكشى مى‏نمايد و درد آن را تسكين مى‏دهد و با اينكه غذاييت زيادى ندارد اشخاص لاغر و ضعيف را چاق مى‏كند ولى باعث چاقى مفرط و بى ‏تناسب نمى‏شود.

اگر مغز آن با پوست الوانى كه روى آن است خورده شود يرقان را درمان مى‏كند و ورم طحال را از بين مى‏برد و پادزهر سموم بخصوص نيش حشرات مى‏باشد.

مغز آن براى درمان جوش‏هايى است كه معمولا در دهان مى‏زند.

 از قى و سكسكه جلوگيرى مى‏كند اسهال و تشنگى را بر طرف مى‏كند

 با الكل پادزهر سم عقرب و ساير حشرات است.

روغن پسته در عطرسازى مصرف فراوان دارد. ماليدن مخلوط آن با مشك جهت درمان لقوه و تقويت حافظه توصيه شده است و چكاندن آن در دماغ، آن را پاك مى‏كند.

مغز آن از نظر طبيعت طبق نظر حكماى طب سنتى گرم و خشك است وعده ‏اى آن را گرم و كمى تر مى‏دانند.

پوسته سبز خارجى ميوه پسته سرد و خشك است. اگر پوست سفيد سخت آن را در آب بجوشانند و در جوشانده آن بنشينند براى مقعد بيرون آمده نافع است.

ريختن آب جوشانده پوست و برگ درخت روى موضع مورد نظر براى رفع‏ درد مقعد و رحم و جرب و خارش مقعد نافع است.

اگر اسراف در خوردن مغز پسته شود عوارض ناراحت كننده دارد و از بدن دانه ‏هاى قرمز بيرون مى‏ريزد در اين قبيل موارد بايد سركه و انار ترش و برگه زردآلو ترش خورد در چين مغز آن را نرم كرده و براى رفع اسهال خونى مى‏خورند چينى‏ها معتقدند كه پوست درخت پسته براى تقويت بنيان زنانگى موثر است و از جوشانده آن براى رفع خارش اعضاى تناسلى زن استفاده مى‏شود.

پسته با دارا بودن مقدار معتنابه چربى از ارزش غذايى زيادى برخوردار است.

ازت موجود در پسته نياز ازتى بدن را تامين مى‏كند نظر به اين كه مصرف زياد پسته ازت خون را بالا مى‏برد شايد همين امر مبناى نظر كسانى را تشكيل مى‏دهد كه معتقدند مصرف پسته خون را كثيف يا بدن را گرم مى‏كند البته لازم است افراد ضعيف و مبتلايان به بيماريهاى نقرس، ديابت و ناراحتى‏هاى كليه از خوردن پسته احتراز كنند زيرا مصرف اين ميوه خشك بيمارى آنان را شدت خواهد بخشيد در پسته مقدارى از ويتامين‏هاى آ، ب، ب 1، ب 2، پ پ و اى وجود دارد.

پسته يك خوراكى مطبوع و لذيذ و مورد توجه و علاقه و پسند همگان است، پسته در تقويت نيروى جوانى وقوه باه اثرى شگرف دارد.

خوردن مغز پسته زيادى ترشح غدد انسان را تعديل مى‏كند. 

پسته رسيده بسيار مقوى براى كم خونى و درمان ضعف مفرط مى‏باشد. آن را در غذاى اطفال فراموش نكيند. مفيد در درمان كم خونيها و مقوى است.

مقوى معده و زخم معده و سموم بدن را زايل و يرقان را معالجه مى‏كند

خوردن مغز پسته بر طرف كننده اسهال است. تشنگى و سودا را هم از بين مى‏ برد مغز آن براى امراض كبدى مفيد و زهكش كبد است و دردهاى كبد را تسكين مى‏دهد.

پسته براى تقويت ذهن غذاى خوبى است.

مغز پسته بعلت داشتن آهن خون ساز است و آنهائيكه مبتلا به كم خوني هستند بايد حتما روزانه مقداير پسته بخورند .
 نيروي جنسي را تقويت مي كند .
 مغز و ذهن را تقويت مي كند .
براي آرامش قلب و آرام كردن اعصاب مفيد است .
 براي باز كردن مجاري كبد مصرف پسته توصيه مي شود .
پسته معده را تقويت مي كند .
براي تسكين سرفه مفيد است .
اسهال معمولي و اسهال خوني را درمان مي كند .
جوشانده پوست درخت پسته براي برطرف كردن خارش اعضاي تناسلي زنان مفيد است .
جوشانده پوست و برگ درخت پسته براي رفع درد و خارش مقعد مفيد است

خواص پوست سبز پسته

پوست سبز پسته تازه از نظر طب قديم ايران سرد وخشك است و داراي خواص زير مي باشد :
۱-براي رنگرزي بكار مي رود.
۲-بهترين دارو راي رفع بوي بد دهان است .
۳-جويدن آن باعث التيام زخم هاي داخل دهان مي شود.
۴-براي استحكام لثه آنرا روي لثه بماليد و يا بجويد .
۵-دم كرده پوست سبز پسته حالت دل بهم خوردگي و استفراغ را از بين مي برد.
۶-دم كرده آن براي رفع اسهال مفيد است .
۷-براي رفع سكسكه پوست سبز پسته را دم كنيد و يك فنجان از آنرا بنوشيد .

خواص پوست سفيد پسته

پوست سفيد پسته براي بواسير و بيرون زدن مقعد مفيد است . براي درمان اين بيماري بايد پوست سفيد پسته را در آب بجوشانيد و آنرا داخل لگني بريزيد و شخصي را كه اين بيماري را دارد براي چند دقيقه در آن بنشيند . باعث تسكين درد و تخفيف بيماري مي شود .

تركيبات شيميائى پوست سفید پسته:

مغز پسته داراى مقدار زيادى مواد روغنى آميدون و 26/ 3 درصد ساكارز است.

روغن پسته رنگ زرد طلايى يا زرد مايل به سبز دارد و داراى 20% از اسيدهاى چرب مختلف است.

منابع و مواخذ