جستجو
< همه موضوعات

برآمدگی چیست؟

برآمدگی

bulges1.jpg

کهکشان سا M104 (سومبررو). برآمدگی عظیم این کهکشان تقریباً تا دیسک امتداد دارد.
اعتبار : STScI/NASA

اصطلاح “برآمدگی” برای توصیف ازدحام کروی متراکم ستارگان استفاده می شود که اغلب در مراکز کهکشان های مارپیچی و S0 یافت می شوند. برآمدگی کهکشان راه شیری نسبتاً معمولی به نظر می رسد – یک کره کمی مسطح به شعاع ~ 6500 سال نوری – در حالی که اندازه برآمدگی در کهکشان های دیگر بسته به نوع و اندازه کهکشان از چند صد تا چند ده هزار سال نوری متغیر است. کهکشان در داخل برآمدگی، ستارگان به صورت کاملا تصادفی به دور خود می چرخند به این معنی که برآمدگی به جای پشتیبانی از چرخش، از پراکندگی سرعت پشتیبانی می کند.

سن ستارگان برآمده موضوعی است که در حال حاضر تحت بررسی است. تا همین اواخر، ستارگان برآمدگی کهکشان ما، همگی ستارگان قدیمی و با جمعیت دوم تصور می شدند . تعداد بالای ستارگان RR Lyrae در برآمدگی، و فقدان ستاره‌های جوان و آبی در نمودار قدر رنگ برای پنجره Baade، هر دو به جمعیت ستاره‌ای قدیمی اشاره می‌کنند.

bulges2.jpg

خوشه آرچ (سمت چپ) و خوشه پنج قلو (راست)، دو تا از بزرگترین خوشه های ستاره ای کهکشان راه شیری، در برآمدگی کهکشانی در فاصله کمتر از 100 سال نوری از مرکز کهکشانی قرار دارند.
اعتبار : STScI/NASA

با این حال، دوربین‌های مادون قرمز مبتنی بر فضا ، که قادرند فراتر از غباری را که دید ما را به سمت مرکز کهکشان پنهان می‌کند، ببینند، به ما نشان داده‌اند که این کاملاً صحیح نیست. مشاهدات اخیر حضور ستارگان جوان و پرجرم را در برآمدگی نشان داده است که نشانگر مطمئنی از شکل گیری ستاره های اخیر است . اگرچه برآمدگی تحت سلطه ستارگان مسن تر از 7 میلیارد سال است، ستارگان با سن متوسط ​​(5-1 میلیارد سال) و ستارگان جوان (کمتر از 500 میلیون سال) جمعیت I نیز وجود دارند. در واقع، برخی از بزرگترین خوشه های ستاره ای جوان در کهکشان راه شیری (قوس ها، پنج قلوها و خوشه های مرکزی) در مرکز کهکشان قرار دارند. این معمولا به عنوان شواهدی در نظر گرفته می شودتکامل سکولار در برآمدگی، اما ممکن است اثرات ادغام های جزئی را نیز نشان دهد. در کهکشان‌هایی غیر از راه شیری، شواهد مشابهی وجود دارد که نشان می‌دهد ستارگان با سن متوسط ​​و جوان در برآمدگی‌های عمدتاً قدیمی وجود دارند .

اگرچه اکثر ستارگان برآمده سنی مشابه ستارگان هاله ستاره ای دارند، تفاوت زیادی بین فلزات این دو جمعیت وجود دارد. ستارگان برآمده عموماً غنی‌تر از فلز هستند و طیف وسیع‌تری از فلزات نسبت به ستاره‌های موجود در هاله فقیر از فلز دارند.

همچنین شواهد محکمی وجود دارد که برآمدگی کهکشان‌های بزرگ، سیاه‌چاله‌های پرجرم را در مرکز خود جای داده‌اند. مشاهدات موادی که به دور قوس A* در مرکز کهکشان راه شیری می چرخند، نشان می دهد که یک سیاهچاله با جرم 3 میلیون خورشیدی در آنجا ساکن است.

Previous نصف النهار آسمانی
Next نیروی مرکزی
یک پاسخ بنویسید
فهرست موضوعی مقاله