زنگى‏ دارو

نام‏هاى ديگر:

اسقولوقندريون- اسقولوفندريون.

Langue de Cerf- Langue de Boeuf- Scolopendre- Scolopendare Officinale- Hart’s Tongue- Scolopendrio.

مشخصات:

گياهى است از سرخس‏ها از دسته نهانزادان آونددار و از خانواده‏Polypodiaceae ، چند ساله و بدون گل و برگ‏هاى آن دراز به طول بيست تا چهل سانتى‏متر و عرض چهار تا پنج سانتى‏متر، بيضى، نوك‏تيز، موجى و خميده كه مستقيما از ريشه گياه بيرون آمده است و در حقيقت اين گياه ساقه ندارد، سطح بالايى برگ‏ها صاف و شفاف ولى سطح زيرين آنها داراى يك رگبرگ اصلى است كه از اين رگبرگ خطوط برآمده موازى عرضى يعنى در جهت مايل و يا تقريبا عمود به رگبرگ اصلى خارج شده است و زاويه آنها با رگبرگ اصلى حدود هفتاد و پنج درجه است، رنگ اين خطوط قهوه ‏اى است و شامل اسپورانژها يعنى هاگ‏هايى است كه موجبات تكثير گياه را فراهم مى‏نمايد. اين‏ گياه در مناطق شمال در گرگان، مازندران، اطراف رشت، غازيان روى ديوارها، در پيربازار داخل چاه‏ها و كنار جاده ‏هاى مرطوب و در مناطق مختلف البرز و در غرب ايران ديده مى‏شود.

برگ زنگى‏ دارو

طبيعت آن:  كمى گرم و خشك است.

خواص درمانى:

1- آن را بخوريد، بازكننده انسداد مجارى عروق و خردكننده سنگ مثانه مى‏باشد، براى رفع صرع و سكسكه و يرقان نافع است.

2- بيست گرم از خشك آن را در يك ليتر آب جوش يا شربت كانسى دم كنيد و صاف‏كرده آن را بنوشيد. براى رفع بيمارى كبد، مثانه، رفع سرفه و اخلاط خونى مفيد است.

3- دوازده گرم از خشك آن را بساييد و با سركه مخلوط نموده و بخوريد، براى رفع سكسكه و درمان يرقان و خرد كردن سنگ مثانه و كليه و سخت ادرار كردن مفيد مى‏باشد.

4- اگر تا چهل روز آن را نرم كنيد و با سكنجبين مخلوط نموده بخوريد، ورم طحال را درمان مى‏كند.

تذكر: براى قلب خوب نيست.

مصلح آن: صمغ عربى مى‏باشد.

منابع و مواخذ