گیاه باقلا نافع برای انواع ورم ها

گیاه باقلا گياهى است از خانواده‏Leguminosae ، علفى يك‏ساله مقطع. ساقه آن مربع و ايستا و شياردار. برگهاى آن متناوب و مركب با برگچه‏ هاى تخم‏ مرغى.

نام های دیگر گیاه باقلا :

 باقلا- باقلى- باقالى- جرجر- فول.

Feve naine hative- Double bean- Fava bean- Faba- Feve de seville- Broadbean- Verte de Beck- Crosse. feve- Feve- Gourgane- Feve des marais- des champs- Feve naine

باقلا را به اسم علمى‏Faba vulgaris وViciafaba نوشته‏ اند.

مشخصات گیاه باقلا:

 گلهاى آن سفيد داراى لكه‏ هاى سياه و گاهى لكه‏ هاى بنفش. ميوه آن نيام و داراى غلافى پوشيده از كرك به طول دوازده تا پانزده سانتيمتر و عرض دو تا سه سانتيمتر كه دو طرف آن نازك و كمى خميده است و در هر غلاف تعدادى دانه قرار دارد.

محل رویش گیاه باقلا :

باقالا در اغلب مناطق ايران به خصوص در شمال كاشته مى‏شود و اصل آن در ايران بوده و از ايران به آسياى صغير و اروپا پراكنده شده است.

اين گياه را در زمان قديم مصريها زياد مى‏ كاشتند و اكنون در ايتاليا خيلى زياد كاشته مى‏شود.

مزاج گیاه باقلا :

طبيعت تازه آن سرد و تر، طبيعت خشك آن سرد و خشك است.

تركيب شيميايى گیاه باقلا:

در هر يك‏صد گرم دانه باقالا سبز و تازه خام بدون غلاف مواد زير وجود دارد:

آب 72 گرم- پروتئين 4/ 8 گرم- مواد چرب 4/ 0 گرم- هيدراتهاى كربن 8/ 15 گرم- كلسيم 27 ميلى‏گرم- فسفر 157 ميلى‏گرم- آهن 2/ 2 ميلى‏گرم- سديم 4 ميلى‏گرم- پتاسيم 471 ميلى‏گرم- تيامين 28/ 0 ميلى‏گرم- رايبوفلاوين 17/ 0 ميلى‏گرم- نياسين 6/ 1 ميلى‏گرم- ارسنيك 02/ 0 ميلى‏گرم- خاكستر 1/ 1 گرم شامل 304/ 0 درصد اكسيددوپلمب- مواد ازته- مواد آلبومى‏نئيدى‏ – لگومين- ويسين‏ال‏تايروزين- ال‏دى‏اكسى فنيل‏آلانين- كونويسين.

در هر يك‏صد گرم دانه باقالاى رسيده و خشك بدون غلاف مواد زير وجود دارد:

آب 9/ 11 گرم- پروتئين 25 گرم- مواد چرب 7/ 1 گرم- هيدراتهاى كربن 52 گرم- خاكستر 1/ 3 گرم- كلسيم 102 ميلى‏گرم- فسفر 391 ميلى‏گرم- آهن 1/ 7 ميلى‏گرم- تيامين 50/ 0 ميلى‏گرم- رايبوفلاوين 3/ 0 ميلى‏گرم- نياسين 5/ 2 ميلى‏گرم- سديم- پتاسيم‏

ويتامين‏هاى‏C -B -A در آن وجود دارد.

خواص گیاه باقلا :

خام آن سمى مى‏ باشد و مصلحش پخته شدن است. نفخ‏ آور است و مصلحش فلفل و ميخك است.

باقلا از حبوباتى است كه هم به صورت تازه و هم به صورت خشك شده مصرف مى‏شود.

باقلا داراى ويتامينهاى:A ,B ,C و همچنين املاح مختلف از جمله آهن، كلسيم و فسفر مى‏باشد. اين دانه سرشار از مواد پروتئينى مى‏باشد و بدين ترتيب مى‏تواند تا اندازه ‏اى از سوء تغذيه، بخصوص هنگام عدم مصرف پروتئين‏هاى حيوانى، جلوگيرى كند.

از اين دانه گرانبها، اطباء سنتى و جديد در درمان بيماريها سود جسته و مى‏جويند.

از جمله پزشك گرانمايه دكتر «لكرك» در اوايل قرن حاضر با تجربيات خود، ارزش پوسته سبز روى باقلا (پيله باقلا) را در درمان عفونتهاى كليوى و وجود آلبومين در ادرار نشان داد.

گیاه باقلا نافع بيماريهاى:

انواع ورم، سرفه، زخم، لكه ‏هاى سياه صورت، جوش غرور جوانى، سختى ادرار، تنگى نفس، بلغم، ذات الريه، اسهال، قولنج كليه، دملهاى كوچك، ضعف پياز مو، ضعف باه، قى، بدنهاى سنگ ساز، خونريزى، خارش و گزيدن حيوانات سمى مى‏باشد.

برگ، تخم، پوست، گل، ريشه و روغن آن مورد استفاده طبى دارد.

باقلا قى را از بين مى‏برد.

براى ازدياد شير مادر، خوردن باقلا مفيد است.باقلا سرشار از آهن و آهك مى‏باشد. جوشانده گل آن به قدر 30 گرم تا 60 گرم در يك ليتر آب در فواصل غذا مصرف شود نوشابه مدرى است.

باقلاى تازه سرشار از ويتامين‏هاى‏A .B .C و به هر معده مى‏سازد و براى روماتيسم، سياتيك و درد مفاصل مفيد است.

باقلا مسكن دردهاست، با اسهال خونى مى‏جنگد و غذاى درمان كننده است.

آرد باقلا را به شكل ضماد بر روى دملهاى كوچك و بزرگ يا آبسه مى‏گذارند زخم آن را به سرعت التيام مى‏دهد.

ضماد باقلا با آرد جو جهت ورم پستان كه در اثر ماندن شير ايجاد شده باشد، مفيد است. باقلا چون با آرد آن و روغن و عسل حلوا درست كنند سينه را نرم كرده و دردهاى سينه را معالجه مى‏كند.

اگر باقلا را روى اگزما و سودا بمالند، شفا مى‏يابد.

باقلا مقوى باه است و جهت قرحه امعا، اسهال، تنقيه شش و تقويت آن و ضمادش با آرد جو جهت ضربه و ورم پستان و با حلبه و عسل جهت تحليل دمل و ورم بن گوشت و چون باقلاى تازه را دو حصه نمايند و طرف اندرون را بر زخم زالو و امثال او گذارند قطع سيلان خون نمايد و بستن او بر موضع گزيده سگ ديوانه باعث جذب سميت او و ضماد

برگ و پوست آن جهت سوختگى آتش مجرب و بسيار نافع است.

جوشانده برگهاى باقلا براى رفع ورم سرانگشتهاى دست كه به اصطلاح مى‏گويند گوشه كرده است بسيار مفيد مى‏باشد.

خوردن باقلاى زياد ذهن را كُند مى‏كند.

باقلا يكى از حبوبات خوراكى است. ارزش غذايى باقلا خوب اما دير هضم است.

گل باقلا ادرارآور و ضد تشنج است. دم كرده آن را در قولنجهاى كليوى تجويز مى‏كرده ‏اند و جوشانده باقلا در تحريكات روده و اسهالهاى مزمن مصرف مى‏شده است.

پوست را ضد عفونى مى‏كند، مرهم آن با عسل زخم و جراحات سرطانى را باز مى‏كند. طبق دستور آن را مصرف كنيد تا جوانى از دست رفته را باز يابيد.

با روغن زيتون اگر مخلوط شود موى سر را تقويت مى‏كند و صدها خاصيت ديگر دارد كه كمتر كسى از آنها با خبر است.

دم كرده 60- 30 گرم گل و سرشاخه گلدار آن در يك ليتر آب، يك ليوان صبح ناشتا به عنوان ادرارآور مفيد است. خمير آرد باقلا مخلوط با ادويه يا روغن، موضعا براى‏ درمان ورمها بكار مى‏رفته است.

تازه آن سرشار از ويتامينهاى‏A .B .C و غذاى سبكى است و به هر معده ‏اى مى‏سازد.

باقلاى خشك خيلى مقوى و سرشار از آهن و آهك مى‏باشد و داراى ويتامين‏C نيز هست. آرد آن را به شكل مرهم بر روى دملهاى كوچك و بزرگ يا آبسه مى‏گذارند، زخم را به سرعت التيام مى‏دهد.

همچنين در بيشتر ممالك خاورميانه كه بعضى جاها براى مصرف چهارپايان و بعضى جاها به طور خوراكى است، مصرف مى‏شود.

يونانيها در قديم گیاه باقلا را مى‏شناختند و دارا بودن فوائد طبى آن آگاهى داشتند. پلى نى از مدارك يونان نوشته كه باقلاى خشك را خمير بر دمل سياه به طور مرهم بگذارند، مواد را خارج مى‏كند و زخم را التيام مى‏دهد.

باقلاى مصرى از در آمدن غده زير گلو جلوگيرى مى‏كند و به طور جوشانده در سركه مصرف مى‏كنند. براى پختن و ورم غده لنفاوى مفيد است.

مخلوط گیاه باقلا با فلفل براى تب و ورم روده ها استعمال شده و اشتها را زياد مى‏كند و با سركه مخلوط كرده براى امراض جلدى مثل امراض خارش مفيد است. جوشانده آن ادرارآور است.

بیماری فاویسم:

متاسفانه در بيمارى فاويسم، باقلا در معرض اتهام قرار گرفته است و مردم كوچه و بازار اين بيمارى را منسوب به باقلا مى‏دانند، در صورتى كه بيمارى فاويسم يك بيمارى ارثى و ژنتيك مى‏باشد و به علت اختلال در ژن و متعاقب آن، كاهش ميزان يك آنزيم به وجود مى‏آيد.

اين افراد ممكن است هنگام مصرف مواد اكسيد كننده از جمله آسپرين، سولفاناميدها، ويتامين‏C يا در اثر ابتلاء به بعضى بيماريهاى عفونى، نقص ارثى خود را ظاهر سازند.

بيمارى معمولا به صورت حاد و با كم خونى، تيره شدن رنگ ادرار و گاهى زردى تظاهر مى‏كند.

اين اشخاص لازم است براى جلوگيرى از بروز مجدد بيمارى از مصرف مواد ذكر شده خوددارى كنند.

لازم به تذكر است: اين بيمارى شايع‏ترين بيمارى ارثى در دنيا مى‏باشد و معمولا نيز پسرها را مبتلا مى‏سازد.

روایات :

در روايات متعددى از پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام از خواص باقلا چنين آمده است: ساق پاها را زياد مى‏كند، مقوى مغز است، معده را پاك مى‏گرداند، به وجود آورنده خون تازه است، درد را از بين مى‏برد و صورت را زيبا مى‏كند.

امام صادق عليه السلام فرمود:

«اكل الباقلا يمخ الساقين و يزيد فى الدماغ و يولد الدم».

يعنى: خوردن باقلا مغز استخوان هر دو ساق پاها را زياد مى‏كند، بر دماغ مى‏افزايد و خون توليد مى‏نمايد.

امام صادق عليه السلام فرمود:

«كلوا الباقلاء بقشره يدبغ المعدة».

يعنى: باقلا را با پوستش بخوريد كه معده را دباغى مى‏نمايد.

انس از پيغمبر خاتم صلى الله عليه و آله نقل مى‏كند كه آن حضرت فرمود: غذاى حضرت عيسى باقلا بود تا وقتى كه به آسمان رفت و چيزى نخورد كه آتش آن را تغيير دهد.

امام فرمود:

«من اكل فولة بقشرها اخرج الله عز و جل من الداء مثليها».

«هر كس باقلا را با پوست بخورد خداوند دو برابر آن درد را از بدن او بيرون مى‏ آورد». فولة در لغت به معنى باقلا و در المنجد نوشته نوعى از باقلا است.

امام صادق عليه السلام فرمود:

«الباقلا يذهب الداء و لا داء فيه».

يعنى: باقلا درد را مى‏برد و در آن مرضى نيست.

محمد بن ابى نصر از ابى الحسن رضا عليه السلام نقل مى‏كند كه آن حضرت فرمود:«اكل الباقلا يمخ و يولد الدم الطرى»

«خوردن باقلا مغز استخوان ساق را زياد مى‏كند و خون تازه به وجود مى ‏آورد.

بخت ‏النصر عده ‏اى را به زندان انداخت، از جمله حضرت دانيال پيامبر را و دستور داد كه به آنها اصلا غذا ندهند. بعد از گذشت چند ما بخت ‏النصر پيش خود گفت كه آنها حتما مرده‏ اند و دستور داد جنازه آنها را در بياورند. وقتى كه رفتند جنازه ‏ها را در آورند، ديد كه همه زنده‏ اند و زيبا نيز شده ‏اند، تعجب كرد.

از زندانيان سؤال كرد كه چطور زنده مانده ‏ايد؟ گفتند كه مردى در ميان ما هست به نام دانيال به ما فرمود اين گياه را بخوريد كه هم زنده مى ‏مانيد و هم زيبا مى‏شويد. بخت‏ النصر دانيال را طلبيد و گفت كه چطور زنده مانده ‏ايد، حال آنكه زيبا نيز شده ‏ايد؟ فرمود كه باقلا خوردن انسان را زنده و زيبا نگه مى‏دارد.

منابع و مواخذ