جستجو
< همه موضوعات

گیاه اذخر ضدّ تهوع

گياهى است از خانواده غلات‏Gramineae ، پايا و داراى ساقه راست به بلندى سى سانتيمتر و چون برگهاى فراوانى دارد به صورت انبوه در محيطهاى كشت مى‏رويد.

شناخت گیاه اذخر

نام‏هاى ديگر گیاه اذخر:

كاه ‏مكه- كورگياه- كنباث الحقول- اذخر- اذخر مكى- اصفرمكى- ذنب الخيل- دم‏اسب- گياه دم ‏اسبى- گربه‏ دشتى- گزنه‏ دشتى- گورگياه.

اذخر را به انگليسى‏CAMELS HAY و به لاتينى‏SCHOENANTHUS AND ROPOGON نوشته‏ اند.

تركيب شيميايى گیاه اذخر:

اذخر و اسانس آن داراى: ترپن‏ها، ديپانتن، ژرانيول، سيترونل لول آزاد يا تركيب، اسيد استيك، اسيد كارپونيك، هيپوتوئيك و ال دى هد است.

مشخصات گیاه اذخر:

اين گياه داراى انواع گوناگونى است كه بهترين نوع آن دشتى و عربى مى‏باشد. گل، تنه، برگ، بيخ و تخم آن مورد استفاده طبى دارد.

گلهاى آن متعدد، انبوه، سفيدرنگ و معطر مى‏باشد. طعم آن تند و گزنده زبان است.

اذخر، علفى است معطر كه از آن بوريا (نوعى حصير) مى‏بافند و برخى از آنها داراى ميوه است. رنگ آن سياه و از تيره گندميان است كه سنبله‏هايش شامل دو گل مى‏باشد.

اين گياه شباهت به گل محمدى دارد.

از گياهان معروفى است كه با شاخه‏ هاى بسيار باريك از يك ريشه روييده و انتهاى آن كه در زير خاك قرار دارد، سفت و محكم است.

ساييده آن را با ريشه‏اش كه به اصطلاح اهل مكه غسول نامند، دست را مى‏شويند.

شكوفه آن بسيار سفيد، معطر و تند است.

گويند: اذخر حشيشى است كه بوى خوش دارد و از ثيل درازتر است.

از گیاه اذخر چندين نوع وجود دارد:

يكى اذخر عربى كه بوى خوش دارد،

دومى اذخر جنگلى كه باز به دو شكل باريك و پهن است و نوع باريكش سخت‏تر از نوع پهن مى‏باشد.

ديسقوريدوس گويد: دو نوع اذخر وجود دارد: يكى بدون ميوه و ديگر داراى ميوه‏اى سياه رنگ است. نوع خوب آن در زمين عرب به دست مى‏آيد و هنگام مالش در دست بوى خوشى مانند بوى گل سرخ از آن استشمام مى‏شود.

در قوم آريا نيز از اين گياه نام برده شده است.

در سفرنامه اسكندر آمده: هنگامى كه از راه پنجاب و سند وارد هند شد، اطباى ارتش اسكندر اين گياه را در محلى بنام لس جمع‏آورى كرده بودند و آن راSPIKENARD ( اسپيكى نارد) مى‏گفتند.

بدترين نوع اذخر نوع بابلى است. كسانى كه اذخر عجمى را نوعى اذخر دانسته ‏اند اشتباه كرده ‏اند و منظور فقط اذخر عربى است.

محل رویش گیاه اذخر:

اين گياه به حالت وحشى در شمال افريقا، ايران، عربستان تا جنوب غربى افغانستان و پنجاب هندوستان انتشار دارد،

در ايران در نواحى غرب ايران در قصر شيرين، صالح‏ آباد، كوه ‏جوبر و در بلوچستان مى ‏رويد.

طبيعت گیاه اذخر:

خيلى گرم و خشك است‏

خواص درمانى گیاه اذخر:

1- آب جوشانده آن را بنوشيد. تب‏ بر است، نفخ و گاز را از بين مى ‏برد، مدرّ و قاعده ‏آور است، اگر دائم مصرف شود درد مفاصل را درمان مى‏كند.

2- آب دم‏كرده آن را با ترنجبين مخلوط كنيد و بخوريد. سفتى طحال را درمان مى‏كند.

3- آن را با پنج گرم فلفل دم كنيد و آب آن را بنوشيد. ضدّ تهوع است و آشفتگى و ترس را برطرف مى‏سازد.

4- مزمزه آن در دهان و ماليدن آن به لثه‏ ها براى تسكين درد دندان و تقويت لثه نافع است.

5- ماليدن اسانس آن بر موضع، درد روماتيسم و دردهاى عصبى را تسكين مى‏دهد.

ضررهاى اين گياه:

سردردآور است و مصلحش صندل و گلاب است. مضر معده و كليه گرم است‏

منابع و مواخذ

Previous گیاه ارغوان برای خروج اخلاط لزج
Next گیاه شوره گز برای تقویت لثه
یک پاسخ بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.فیلد های مورد نیاز علامت گذاری شده اند *

فهرست موضوعی مقاله