جستجو
< همه موضوعات

شناخت گیاه چوب چینی

چوب چينى به فارسى در طب سنتى انواع نامها دارد:

چوب چينى، عُشبه، عشبه مغربيه، عشبة النار و عشبه چينى

نام‏هاى ديگر: ريشه چينى- ريشه سالسپارى‏

چوب چينى را به اسامى خشب الصينى و بيخ چينى نيز مى ‏نامند و به هندى انترابچ مى‏ گويند

مشخصات:

ريشه گياهى است از خانواده‏liliaceae ، گونه‏ هاى متنوع و مختلفى دارد.

چوب‏ چينى مورد نظر ساقه زيرزمينى است كه ريشك‏ها به آن متصل هستند،

رنگ آن مايل به قرمز و شكل آن متورم شبيه به گلابى به حجم يك مشت است.

وزن آن سنگين و گره ‏دار و طعم آن كمى شيرين است.


ارتفاع گياه آن تا به دو يا سه متر مى ‏رسد و اگر پايه زير آن نگذارند روى زمين گسترده مى ‏شود.
شاخه ‏هاى آن پر و سخت شبيه شاخه‏ هاى ياس است. اين گياه دوپايه، اغلب بالارونده و خاردار است.
برگ آن سبز و بيضى مايل به دايره و با دمبرگ است .

توجه داشته باشيد كه بهترين و مرغوبترين چوب چينى آن است كه رنگ آن سفيدتر، وزن آن سنگين‏تر، صاف‏تر و بدون سوراخ‏شدگى و پوسيدگى باشد.

محل رويش:

اين گياه بيشتر در كوههاى چين، شمال و مشرق بنگال و در كنار آبها و چشمه ‏ها در مكانهاى نامبرده روئيده مى ‏شود، كه نوع بنگالى آن خوب نمى ‏باشد.

بهترين نوع آن قطعه‏ هاى بزرگ بدون گره يا كم گره و بدون ريشه و در

سختى و نرمى متوسط و سرخ و گلابى رنگ و شيرين مزه و غير منشعب و بدون شكاف مى ‏باشد.

آنچه كه سفيد و سبك و نرم باشد، خام است.

چوب چينى را بعضى در درجه اول گرم و تر و بعضى گرم و خشك و بعضى در اول سرد و در دوم خشك و بعضى تازه آن را گرم و تر نوشته‏ اند.

  • براى حفظ اين گياه از كرم خوردگى، معمولا آن را در عسل يا شكر نگهدارى مى‏ كنند.

خواص

نظیر تركيبات شيميايى در ريشه و ساقه گونه‏S -aspera

وجود هتروزيد پاربلين، براى معالجه نقرس، خنازير و بيمارى باز كه آن را فرامبزيا، زيادى ترشح خون در عادت ماهيانه نافع است

براى معالجه بيماريهاى آميزش كاربرد دارد

براى معالجه درد پشت و درد مفاصل تجويز مى‏شود، داروى تصفيه خون، ضد سيفليس و براى معالجه رماتيسم تجويز مى‏شود

مدر و براى اكثر بيماريهاى سرد نافع است.

نقرس، سياتيك، ورمها و جذام و بيمارى آتشك، سيفليس يا شانكر در فصل گرما براى بيماريهاى گرم نظير تبهاى گرم و صفراوى و خونى، سرخك، آبله و امثال اينها نبايد مصرف كرد.

ضماد ريشه آن براى زخمهاى جراحات بد نافع است، مقوّى معده و مقوّى نيروى جنسى، مدر بول و قاعده ‏آور است و براى سردردهاى مزمن و فلج خوب است. 

لطيف كننده، باز كننده بسته ‏ها، عرق ‏آور، تحليل كننده مواد زائد،

تصفيه كننده و رقيق كننده خون، مقوى كبد، قلب، مغز، معده و باه، مدر بول و حيض

 خشك كننده رطوبات ناشناخته، نافع اكثر امراض سوداوى، سوزاك، جذام، زخمهاى بد، جرب، خوره، حصبه، ورمهاى سخت، سرطان، بهق سياه و

برص سياه، لك پوست، داء الثعلب، داء الحيه، داء الفيل، زخمهاى قديمى

ميگرن، جنون، ماليخوليا، فلج، رعشه، تشنج، سل، استسقاى لحمى

يرقان سياه، بواسير، نواصير، زخم كليه و مثانه، سلسل البول، امراض رحم،

نازائى زن، درد مفاصل، كمر درد، سياتيك، نقرس، تب سوداوى و نوبه

مسموميت، اعتياد به ترياك، لاغرى و زردى صورت و ضعف باه و كسانى كه داراى اولاد نمى ‏شوند، مى ‏باشد.


در اكثر امراض آب پخته شده آن مستعمل است. نيز در سفوف، شربت

عرقيات، مرهمها و معجونهاى مناسب، مخلوط و استفاده مى‏شود.


بهترين دوره استفاده اين گياه در انتهاى جوانى و ابتداى پيرى مى ‏باشد.

و در وسط فصل بهار و ابتداى پاييز زمانهاى مناسب براى استفاده از اين گياه مى‏باشد.
زمان استفاده و بعد از استفاده اين گياه تا چند مدت بايد از خوردن ترشى،

لبنيات، نمك، آب سرد، ميوه ‏هاى تر، غذاهاى بادزا، حبوبات، عصبانى شدن،

فكر زياد، تحرك زياد بدن، جماع، نوشيدن آب سرد و سرما پرهيز نمود.

Previous شناخت گیاه دارواش
Next شناخت پیاز عنصل
یک پاسخ بنویسید
فهرست موضوعی مقاله