جستجو
< همه موضوعات

درخت زیتون

درخت- زيتون‏

شناخت درخت زیتون

نام‏هاى ديگر:

كلكم- كلكام.Olivetree -Olivier –

مشخصات:

درختى است از تيره زيتون و خانواده‏Oleaceae ، هميشه‏ سبز و ناخزان. بعضى از گياه شناسان نوشته‏ اند كه درخت زيتون وقتى به سن چهل سالگى رسيد. ميوه مى‏دهد. ارتفاع معمول اين درخت 5 تا 7 متر است ولى در شرايط مناسب بلندى آن به ده تا پانزده متر نيز مى‏رسد. تنه درخت شكاف‏هاى سطحى ناهموار دارد. اين درخت دو نوع است كه يك نوع آن در بيابان‏ها به حالت وحشى مى‏رويد و نوع ديگر را پرورش مى‏دهند. ميوه زيتون سفت و بيضى‏شكل و گوشتى است و در مغز آن يك عدد هسته قرار دارد، هسته آن داراى يك قشر چوبى سخت و در داخل آن بادام هسته واقع شده. شكل ميوه زيتون تخم ‏مرغى است كه اول رنگ سبز به خود مى‏گيرد و به‏ تدريج كه رسيده ‏تر مى‏شود به رنگ بنفش و سپس از قهوه‏ اى و بالاخره سياه و تيره مى‏شود. اين درخت در بيشتر نقاط زمين در آب‏ و هواى معتدل و مرطوب مى‏رويد و در شمال ايران نيز در رودبار و منجيل پرورش داده مى‏شود.

ميوه زيتون‏

طبيعت آن: ميوه نارس آن سرد و ميوه رسيده آن گرم است.

تركيب شيميايى:

مواد چرب و روغنى- مواد ازته- گلوكوزيد اولورروپئين- آب- سولز- منگنز- خاكستر- سديم- فسفر- كلسيم- پتاسيم- گوگرد- منيزيم- كلر- آهن- مس.

ويتامين‏هاى‏D -C -A در آن وجود دارد.

خواص درمانى:

1- خوردن زيتون پرورده با غذا، اشتهاآور قابض و مبهى است.

2- پخته‏ شده آن جهت معالجه نقرس و درد مفاصل مفيد است.

3- رسيده آن را مدتى در آب‏ نمك بخيسانيد بعد با مغز گردو بخوريد، دستگاه گوارش را تقويت مى‏كند.

4- آن را در آب‏غوره آن‏قدر بجوشانيد تا مانند عسل گردد بعد آن را در دهان مضمضه كنيد، تا حدودى درد دندان پوسيده را قطع و از پيشرفت آن جلوگيرى مى‏كند.

5- ضماد آب ميوه زيتون براى جلوگيرى از ريختن مو و كچلى و جوش‏هاى سر نافع است.

6- ضماد ميوه رسيده زيتون براى سر باز كردن سوزه و رفع پوسته دادن نافع است.

7- ضماد ميوه نارس آن براى درمان سوختگى كه از آتش باشد مفيد است.

تذكر: معده را سست مى‏كند، قى‏ آور است، مضر ريه است. ايجاد بى‏خوابى مى‏كند.

روغن زيتون‏

نام ديگر:

هويل‏دوآليو.

مشخصات:

روغن زيتون را از ميان بر ميوه زيتون استخراج مى‏كنند، روغن زيتون مايعى است به رنگ زرد مايل به سبز يا زيتونى و زلال و شفاف و كمى چسبنده.

ارقام مختلف زيتون‏

1- ميوه كامل 2- مقطع طولى ميوه‏

3- هسته 4- مقطع عرضى هسته‏

5- بادام مغز هسته‏

طبيعت آن:

گرم و خشك است.

تركيب شيميايى:

پتاسيم- اولئين- پالميتين.

ويتامين‏هاى‏E ,A وE ‘ در آن وجود دارد.

خواص درمانى:

1- يك استكان از آن را يكجا بنوشيد. انواع مسموميت خصوصا مسموميت از سرب را برطرف مى‏سازد

2- بعد از هر غذاى روزانه يك قاشق مرباخورى آن را بخوريد. يبوست زن باردار را درمان مى‏كند.

3- هر روز صبح ناشتا يك قاشق سوپ‏خورى از آن را با آب‏پرتقال يا آب‏ليمو مخلوط كنيد و بخوريد، رسوبات كيسه صفرا را خارج مى‏كند، كبد را تقويت مى‏كند و درد كبد را تسكين مى‏دهد.

4- خوردن 70 گرم آن مخلوط با نيم ليتر آب يا ماءالشعير، مسهل قوى است، درد اعضاء را تسكين مى‏دهد.

5- خوردن هفتاد گرم آن با شراب و آب گرم براى رفع قولنج و دل‏پيچه مفيد است، كرم معده را خارج مى‏كند، سنگ كليه و سنگ مثانه را خرد مى‏كند، يبوست مزمن را درمان مى‏نمايد، براى ازدياد ترشح ادرار و حيض و عرق مصرف مى‏شود.

6- روغنى كه از ميوه نارس زيتون گرفته مى‏شود. مقوى دندان‏ها و صاف‏ كننده اخلاط بازكننده و گرفتگى‏ها و انسداد و مانع ترشح عرق است.

7- آن را گرم كنيد و به محلى كه عقرب نيش زده است بماليد، درد آن را تسكين مى‏دهد.

8- ماليدن روغن زيتون عتيق به چشم براى تقويت چشم مفيد است.

9- ماليدن آن براى تسكين دردهاى سرد، و با مرحم‏ها براى التيام زخم‏ها نافع است.

10- اگر بعد از غذا خوردن‏ها يعنى صبح و ظهر و شب پس از شستن دندان‏ها آن روغن را با انگشت محكم به لثه بماليد، لثه‏ آور است.

11- چرب كردن و ماساژ دادن با روغن زيتون نرمى استخوان بچّه‏ ها را درمان مى‏كند، پادرد زن باردار را تسكين مى‏دهد.

12- اگر كمى نفت را با روغن زيتون مخلوط كنيد و روزانه سه بار و هر بار دو قطره در گوش بچكانيد، درد گوش كه از سردى و رطوبت باشد را تسكين مى‏دهد.

13- يك قاشق از آن را با دو قاشق عسل مخلوط كنيد و به صورت بماليد و خوب مالش دهيد. جرم و كثافات صورت را پاك مى‏كند، رنگ پوست صورت را روشن و جوانتر مى‏سازد.

14- آن را با كاهوى پخته له ‏شده مخلوط نموده ضماد كنيد، آبسه را درمان مى‏كند.

15- سياهدانه را در آن ريخته و سرخ كنيد بعد آن روغن را سه چهار قطره در بينى بچكانيد، زكام را برطرف مى‏سازد.

16- آن را با آهك تصفيه شده مخلوط كنيد و هر روز مثل مرحم ضماد نماييد. سالك را درمان مى‏كند.

17- ده شب پى‏درپى سر را با روغن زيتون تصفيه‏ نشده ماساژ دهيد و بپچيد و بخوابيد، موخوره را برطرف مى‏سازد.

18- شكوفه خرماى نرسيده را با محتوياتش در روغن زيتون بريزيد و چند روز همه‏ روزه چند بار به هم بزنيد بعد آن روغن را هر روز بر سر بماليد و يا در حمام روغن زيتون را با زرده تخم ‏مرغ مخلوط كنيد و بر سر بماليد، از ريزش مو جلوگيرى خواهد نمود.

19- به آن نمك بزنيد و بماليد. خارش بدن را تسكين مى‏دهد، انواع سوختگى را درمان مى‏كند.

20- دويست گرم از آن را در 100 گرم برگ تاجريزى سياه كوبيده بريزيد و يك هفته بماند بعد هر روز آن روغن را به صورت كمپرس بماليد. سودا را درمان مى‏كند. اگر سيب ‏زمينى خام رنده شده را با روغن زيتون مخلوط كنيد و هر شب ضماد نماييد سوداى شديد را درمان مى‏كند.

21- تخم يونجه را در آن بجوشانيد و به موضع بماليد و در آفتاب بنشينيد تا خوب عرق كنيد، فلج القوه يا ايستادن عضو يا بى‏حسّى اعضاء و لرزش اندام بدن يا رعشه را درمان مى‏كند.

تذكر:

براى معده‏ هاى حساس مضر است.

صمغ درخت زيتون‏

نام ديگر: سطاركا.

طبيعت آن: گرم و خشك است.

خواص درمانى:

1- اگر خورده شود براى اخراج بلغم و رفع رطوبت و جراحت‏ها مفيد است، مقوى ذهن و حافظه است، سرفه‏ هاى مزمن را تسكين مى‏دهد.

2- اگر آن را به صورت مرهم روى، زخم‏ها بگذاريد و موجب روياندن گوشت مى‏شود.

برگ درخت زيتون‏

تركيب شيميايى:.

يك لاكتون غير اشباع- اولوروپئيك‏اسيد- گاليك‏اسيد- مواد قندى- موم- تانن- النوليد- كولين- مانيت.

خواص درمانى:

1- هر روز 20 عدد تازه آن را در 300 گرم آب بجوشانيد تا يك‏سوم آب آن بخار شود بعد آب آن را صاف كنيد و با قند شيرين نموده صبح و عصر بنوشيد، ضعف و فشارخون را درمان مى‏كند.

2- بيست گرم خشك آن را در نيم ليتر آب سرد يك شب بخيسانيد و صبح در همان آب بجوشانيد بعد 20 دقيقه دم كنيد، سپس آب آن را صاف نموده و در هر شبانه روز چهار تا پنج فنجان آب آن را به نوبت بنوشيد. تب بر است و تب نوبه يا مالاريا را درمان مى‏كند، براى مرض قند يا ديابت مفيد مى‏باشد.

3- خوردن پخته آن در شراب براى درمان نقرس و روماتيسم و درد مفاصل مفيد است.

4- جويدن تازه آن براى درمان زخم‏هاى دهان مفيد است، بوى بد دهان را زايل مى‏كند.

5- مضمضه با آب دم‏كرده آن درد دندان پوسيده را تسكين مى‏دهد.

6- ضماد تازه و خام آن براى درمان ورم‏هاى گرم چشم و التيام زخم سر كه در اثر بريدگى ايجاد شده باشد و همچنين براى درمان مخملك مفيد است.

7- كوبيده تازه آن را با كمى عسل مخلوط نموده و در گوش بگذاريد. چرك گوش را بند مى ‏آورد، اگر آن را بر انگشت ضماد كنيد براى درمان آماسى كه در بن ناخن‏ها ايجادشده و سفيد و چركين مى‏شود يا داخس يا عقربك مؤثر است.

8- حقنه يا آماده با آب دم‏كرده آن براى درمان زخم‏هاى داخلى مقعد نافع مى‏باشد

9- شياف آن براى قطع نمودن سيلان ترشحات رحم و درمان زخم و خونريزى آن مفيد است.

10- برگ خشك آن را با جو بساييد و با آب خمير نموده و به زير و اطراف ناف بماليد. اسهال را قطع مى‏كند.

11- بخور با آب جوشانده آن براى درمان زكام‏هاى رطوبتى نافع است.

شاخه درخت زيتون‏

خواص درمانى:

15 گرم پوست ساقه‏ هاى تازه و تركه‏اى آن را در يك ليتر آب سرد دوازده دقيقه بجوشانيد بعد پانزده دقيقه دم كنيد سپس آب آن را صاف و با عسل شيرين نموده و روزى سه تا چهار فنجان از آن را در فاصله غذاهاى روزانه بنوشيد، تب نوبه يا مالاريا درمان مى‏كند.

زيتون تلخ‏

نام‏هاى ديگر:

شجر الحر- حريطه- شال‏سنجد- شيطان‏زيتون- آزادرخت- آزاددرخت- سنجد تلخ- شال‏پستانه- شال‏زيتون- ديوزيت- زى‏بيل‏آغاجى.

Azedarac- Azadarach- Azedarach- Arbre Chaplets- Lilas des Indes- Lilas de Perse- Lilas Persan- China Derry tree- China tree- Bead tree- Persian Lilac

مشخصات:

گياهى است از خانواده‏Meliaceae ، درختى است زيبا با برگ‏هاى مركب و برگچه ‏هاى بيضى نوك‏تيز به رنگ سبز تيره و دندانه‏ دار. گل‏هاى آن بنفش معطراند كه در اواخر بهار ظاهر مى‏شود. ميوه آن كوچك و تخم ‏مرغى شكل، سفيد مايل به زرد كه تا زمستان روى سر درخت باقى مى‏ماند و شبيه ميوه كنار است، هسته سخت داخل ميوه زيتون تلخ داراى سوراخ است. اين درخت كه‏ درخت تسبيح نيز نام دارد بومى هيمالياست و در شمال ايران در جنگل‏هاى ساحلى درياى خزر از لاهيجان تا مازندران و ميان‏دره گرگان مى‏رويد و در بعضى باغ‏ها و منازل نيز به‏ عنوان گياه زينتى كاشته مى‏شود.

ميوه زيتون تلخ‏

تركيب شيميايى:

يك تركيب سمى- ماده ‏اى تلخ به نام مارگوزين- آلكالوئيدآزارين- روغن ثابت- ميلوتانيك‏اسيد- بنزوئيك‏اسيد- باكايانيك‏اسيد- يك رزين- يك استرول- باكايانين- سولفور- تانن.

خواص درمانى:

1- آن را بخوريد. محلل و بازكننده انسداد و گرفتگى‏هاى مجارى عروق است، حامى بدن در مقابل عفونت و مسموميت است، مدرّ و آرام‏بخش و ضدّ تب و ضدّ انگل مى‏باشد، هزيان و روماتيسم و فتق و بيمارى‏هاى رحمى را درمان مى‏كند- از ترشح غير ارادى اسپرم جلوگيرى مى‏نمايد.

2- گرد ميوه رسيده خشك‏ شده آن در استعمال خارجى براى كشتن انگل‏هاى پوستى مفيد است.

برگ درخت زيتون تلخ‏

خواص درمانى:

1- جوشانده آن قابض است، محلل و بازكننده انسداد و گرفتگى‏هاى مجارى عروق است، حامى بدن در مقابل عفونت و مسموميت مى‏باشد.

2- عصاره آبى از تازه آن را بخوريد، حمله‏ هاى آسم را كاهش مى‏دهد، كرم‏كش است، مدرّ است و براى خرد كردن سنگ مصرف مى‏شود، قاعده‏ آور نيز مى‏باشد.

3- از آن به‏ عنوان مصرف داخلى و خارجى براى معالجه جذام و خنازير استفاده مى‏شود.

4- آن را با گل‏هايش مخلوط نموده و بكوبيد و ضماد نماييد، سردرد عصبى را تسكين مى‏دهد.

پوست درخت زيتون تلخ‏

خواص درمانى:

1- آب جوشانده آن ضدّ انگل روده است، درد شكم را تسكين مى‏دهد، ناراحتى‏هاى روده ‏اى را برطرف مى‏سازد.

2- مصرف آن به عنوان استعمال خارجى براى رفع بيماريهاى انگلى پوست مفيد است.

 

منابع و مواخذ

Previous گیاه زنگی دارو
Next گیاه زردار
یک پاسخ بنویسید
فهرست موضوعی مقاله